Hoi, ik ben Jenne!

​

Graag vertel ik je iets meer over mezelf en mijn bijzondere kleiatelier.

​

Om bij het begin te beginnen, ik ben geboren in 1997 én getogen op Urk. Mijn klei-avontuur begon in 2020. Ik raakte geïnspireerd door al het handgemaakte keramiek dat ik gezien had tijdens een vakantie in Frankrijk. Thuis experimenteerde ik erop los. Ik kocht mijn eerste pak klei (ik had geen idee welke soort) en begon met hulp van YouTube-video's kopjes te boetseren. Ook kocht ik mijn eerste keramiekovensetje via Marktplaats, die tijdens de eerste stook meteen explodeerde.

​

Ik besefte dat ik geen idee had waar ik mee bezig was, en besloot een cursus te volgen bij het cultuurcentrum in een stad verderop. Door deze cursus van een half jaar was ik echt helemaal weg van klei geworden. Ik wilde dit voor altijd blijven doen! Het leek me een droombaan om keramieklerares te worden, dus vroeg ik mijn keramiekdocent welke opleiding zij hiervoor had gevolgd. Een week later schreef ik me in voor de Nederlandse keramiekopleiding in Gouda! Een geweldige beslissing, want ik zat minstens 3 keer per week met mijn handen in de klei.

​

Mijn keramiek-huiswerk maakte ik thuis, in mijn keldertje van 4 bij 4 meter. Het stond al snel helemaal vol en ik verlangde ernaar om in daglicht te kunnen werken. Ik begon mijn zoektocht naar een geschiktere werkruimte en had na een jaar nog steeds niets gevonden.

​

Gedurende die tijd viel mijn oog steeds weer op één pand. Een indrukwekkend monumentaal pand, gelegen aan de scheepswerf bij de haven. Een mysterieuze plek waar ik als kind langs liep en door de raampjes gluurde. 'De Smederij' stond er op het raam boven de ingang. Binnen was het donker en stond vol met oude, stoffige antieke spullen. Sommige klasgenootjes meenden spoken gezien te hebben door het raam.

 

Veel dorpelingen hadden ook verhalen over dit pand. Bijvoorbeeld hoe er vroeger een groot gezin had gewoond en later de smid zijn intrek nam, waar mensen kwamen om de riempjes van hun klompen te laten repareren. De smid verdween en het pand verloor zijn functie. "Nee heb je, ja kun je krijgen!" dacht ik. Ik zocht uit wie de huidige eigenaar was en vroeg of er een mogelijkheid was om in dit prachtige pand te mogen werken.

 

Uiteindelijk kreeg ik een 'ja', mits de antiekverzameling van de eigenaar mocht blijven staan. Als liefhebber van vintage en tweedehands vond ik dat geen enkel probleem. Door creatief met de ruimte om te gaan, moest het lukken. En hier zit ik dan. Ik mag een van de mooiste oude panden op Urk nieuw leven inblazen!

​

Voel je welkom en kom vooral eens langs om te kijken of een workshop te volgen!